Mikroelementy – Miedź

Symbol chemiczny miedzi w układzie okresowym pierwiastków Mendelejewa to Cu. Zapotrzebowanie na ten mikroelement jest takie samo u kobiet i u mężczyzn. Wynosi ono około 2 mg. Miedź jest kofaktorem wielu enzymów – między innymi dysmutazy ponadtlenkowej. Zadaniem tego enzymu jest zmiatanie tak zwanych wolnych rodników. Wolne rodniki to inaczej wolne elektrony – mówi się, że są one przyczyną wielu chorób, a przede wszystkim nowotworów. Co więcej, miedź bierze udział w syntezie adrenaliny – jest to hormon, który zostaje uwalniany w reakcjach stresowych człowieka. Bardzo ważne jest również to, że miedź uczestniczy w tworzeniu kolagenu, elastyny i keratyny, czyli substancji niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania człowieka. Skutki niedoboru są więc oczywiste. Dochodzi do zaburzeń syntezy białek strukturalnych wyżej wymienionych. Może dojść więc do pękania naczyń krwionośnych oraz łamliwość kości (są w nich zawarte włókna kolagenowe !). Nadmiar prowadzi przede wszystkim do zmian w wątrobie, nerkach, naczyniach wieńcowych. Odporność człowieka diametralnie się zmniejsza – sprawdza się więc powiedzenie, że „co za dużo to niezdrowo”. Może również dojść do uczucia nudności i wymiotów. Źródła miedzi to: produkty zbożowe, makarony, wątroba, ryby, rośliny strączkowe, kasze oraz orzechy.